کشاورزی بدون دخالت انسان: در آیندۀ نزدیک بشر شاهد افزایش استفاده از ماشینآلات خودران مانند تراکتورهای خودران و هواپیماهای بدونسرنشین خواهد بود. این ماشینها وظایفی مانند کاشت، کوددهی و نظارت بر محصولات را بدون دخالت انسان انجام خواهند داد. این نوع از کشاورزی، کارایی را افزایش میدهد، هزینههای نیروی کار را کاهش میدهد و به کشاورزان اجازه میدهد تا بر تصمیمگیری در سطوح بالاتری تمرکز کنند.
هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: هوش مصنوعی (AI) و الگوریتمهای یادگیری ماشینی مقادیر زیادی از دادههای حسگرها، ماهوارهها و سوابق تاریخی را تجزیه و تحلیل خواهند کرد. توصیههای مبتنی بر هوش مصنوعی برنامههای کاشت، آبیاری، کنترل آفات و مدیریت مواد مغذی را بهینه میکند. این اطلاعات، برای اتخاذ تصمیمات دقیق ضروری است.
شبکههای حسگر و اینترنت اشیا: شبکههای حسگر گستردهتر خواهند شد و دادههایی در مورد رطوبت خاک، دما، رطوبت و سلامت محصول جمعآوری میکنند. با این وصف، کشاورزان میتوانند بهسرعت به شرایط تغییر واکنش نشان دهند، از استرس محصول جلوگیری کنند و اتلاف منابع را به حداقل برسانند.
فناوری نرخ متغیر (VRT): VRT به تکامل خود ادامه خواهد داد. این شامل تنظیم ورودیها (مانند کود یا آب) بر اساس تنوع مزرعه است. VRT تضمین میکند که هر قسمت از میدان دقیقاً آنچه را که نیاز دارد دریافت میکند و باعث بهبود عملکرد و پایداری محیطی میشود.
دوگانۀ دیجیتال و مدلینگ (نمایش مجازی عرصههای فیزیکی): این دوگانه ضروری خواهند بود. کشاورزان میتوانند سناریوها را شبیهسازی کنند، استراتژیها را آزمایش کنند و نتایج را پیشبینی نمایند. این دوگانه به تصمیمگیری، ارزیابی ریسک و تخصیص منابع کمک میکنند.
روشهای مقاومت در برابر تنشهای آب و هوا: کشت دقیق با تغییرات آب و هوایی سازگار خواهد شد. محصولات مقاوم در برابر خشکسالی، مدیریت کارآمد آب، و شیوههای هوشمند آب و هوایی برجسته خواهند شد. مزارع در برابر رویدادهای شدید آب و هوایی مقاومتر خواهند بود.
بلاکچین برای ردیابی: فناوری بلاکچین شفافیت زنجیرۀ تأمین را افزایش میدهد. مصرفکنندگان محصولات غذایی را به منشإ دقیق آنها ردیابی میکنند. اعتماد و مسئولیتپذیری افزایش مییابد که به نفع کشاورزان و مصرفکنندگان است. ایبسا این فناوری موجب شود، چندی بعد، هر مصرفکننده یا نهاد نظارتی، با اسکن کردن کد یک محصول، با استفاده از تنها یک اپ ساده، از کلیۀ خصوصیات آن محصول، ازجمله نام تولیدکننده، مزرعه، میزان و نوع نهادهها همچون کود و بذر و خاک و آب، و شرایط اقلیمی و سایر مشخصات تولیدی آن محصول مطلع شود.
همکاری و به اشتراکگذاری دادهها: کشاورزان، محققان و ذینفعان صنعت همکاری بیشتری خواهند داشت. به اشتراکگذاری دادهها به بینش جمعی منجر میشود. یک پایگاه دانش مشترک، نوآوری و حل مسئله را تسریع خواهد کرد.
حفاظت از محیط زیست: کشت دقیق، پایداری محیط را در اولویت قرار میدهد. اقداماتی مانند کشت پوششی، کشاورزی بدون خاکورزی، و حفظ زیستگاه برجسته خواهند شد.
پذیرش جهانی و خصوصاً در کشورهای نوظهور: کشت دقیق از انحصار در کشورهای توسعهیافته، فراتر خواهد رفت. اقتصادهای نوظهور از این تکنیکها استقبال خواهند کرد و امنیت غذایی و رشد اقتصادی در سرتاسر جهان بهبود خواهد یافت.
بهطور خلاصه، آیندۀ کشت دقیق در استفاده از فناوری، دادهها و شیوههای پایدار برای تغذیۀ جمعیت روبهرشد جهانی و درعینحال محافظت از سیارۀ ما نهفته است.
انتهای پیام/